Jak Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest w Polsce
W Polsce pierwsze obchody Dnia Dziecka Utraconego miały miejsce w 2004 roku i tradycja ta przetrwała aż do dziś. Ich inicjatorem była Organizacja Rodziców po Stracie oraz Rodziców Dzieci Chorych „Dlaczego”. W tym dniu w wielu kościołach w Polsce odprawiane są msze święte w intencji zmarłych dzieci i ich rodzin. Odbywają się również symboliczne pochówki. Niektórzy z tej okazji, idąc za wzorem Amerykanów, przypinają sobie do ubrań różowo-niebieskie wstążeczki. Są one symbolem pamięci o wszystkich dzieciach, które odeszły za wcześnie. Celem święta jest nie tylko okazanie wsparcia rodzicom, którzy doświadczyli śmierci dziecka, ale również przybliżenie społeczeństwu problemów, z którymi muszą borykać się tacy rodzice. Brak szpitalnych procedur w zakresie traktowania kobiet tracących ciążę, niewiedza personelu medycznego na temat prawa po poronieniu, to tylko niektóre z nich.
Pogrzeb po poronieniu – jak wygląda?
Wielu rodziców nie wie, że mają prawo do pochówku bez względu na czas trwania ciąży. Forma, w jakiej odbędzie się pogrzeb po poronieniu zależy od rodziców. Część decyduje się pochować dziecko w grobie rodzinnym, część w grobie stworzonym wyłącznie dla niego. Na wielu cmentarzach w Polsce znajdują się również tzw. groby dzieci utraconych (mogiła wspólna). Rodzicom pozostawia się również pełną dowolność, jeśli chodzi formę samej ceremonii. Może to być zarówno msza, krótkie nabożeństwo, albo tylko modlitwa nad grobem. Możliwość pochowania dziecka, które odeszło w wyniku poronienia przynosi wielu rodzicom ulgę oraz poczucie, że zapewnili mu godne pożegnanie.
Prawa po poronieniu – na jakie przywileje mogą liczyć rodzice „Aniołka”
Prawa po poronieniu obejmują prawo do zasiłku pogrzebowego w wysokości 4 000 zł na zorganizowanie dziecku pogrzebu oraz prawo do 8 tygodni urlopu macierzyńskiego. Żeby rodzice mogli jednak ubiegać się o te przywileje, Urząd Stanu Cywilnego musi zarejestrować ich dziecko i sporządzić akt jego urodzenia (z adnotacją, że urodziło się martwe). Przedstawiciel Urzędu dokonuje takiej rejestracji na podstawie dokumentów otrzymanych ze szpitala – karty zgonu i karty martwego urodzenia. Szpital może jednak nie zgodzić się na wydanie tych dokumentów, nie znając płci dziecka. Lekarz może nie mieć możliwości jej określenia (zdarza się to do 16 tygodnia ciąży). Rodzice mogą ją jednak poznać sami, wykonując badanie genetyczne płci po poronieniu. W przypadku tego badania wiek ciąży nie ma znaczenia. Z gotowym wynikiem rodzice mogą następnie wrócić do szpitala i domagać się wydania dokumentów umożliwiających rejestrację w USC.
